22 stycznia 2025
Środa, 22 dzień roku
Imienieny obchodzą: Anastazy, Wincenty, Wiktor
|
Media o projekcie, prasa, opinie uczestników oraz inne
24 Październik 2022
Projekt „CHEST” – przykład edukacji seniorów nawet w czasie pandemii
Przykłady działalności polskich uczestników projektu „CHEST”, członków UTW Białystok
Danuta Sajur
ok. 5 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!
autorka: Bożenna Krzesak-Mucha
Międzynarodowy projekt „Cultural and nature heritage is European strength and treasure – CHEST” („Kulturowe i przyrodnicze dziedzictwo jest siłą i bogactwem Europy”) został przygotowany i zrealizowany przez czterech partnerów: Uniwersytet Trzeciego Wieku w Białymstoku (UTW), Centrum Edukacji Dorosłych z Wilna, Global Development Association (GDA) z Ankary i Senior University of Rio Maior z Portugalii. Rozpoczął się w październiku 2019 r. i miał potrwać dwa lata. Z powodu pandemii realizowaliśmy go o rok dłużej.
Celem współpracy było stworzenie seniorom możliwości poznania dziedzictwa kulturowego i naturalnego własnego regionu oraz krajów partnerskich, podniesienie poczucia odpowiedzialności za wspólne europejskie wartości dotyczące kultury i środowiska, przyczynienie się do integracji, wzmocnienia poczucia dumy oraz jedności UE i Turcji.
Z uwagi na fakt, że każda organizacja w naszym partnerstwie ma podobne cele statutowe i zadania, chcieliśmy też rozwinąć relacje, które umożliwią każdej z tych organizacji ulepszenie istniejących programów, działań i zadań.
Grupa projektu CHEST poznaje dziedzictwo kulturowe Podlasia
Ogólnie rzecz biorąc, każde dziedzictwo kulturowe i naturalne jest własnością tylko jednego kraju lub narodu. Ale jednocześnie jest wspólne dla całej ludzkości, a wszyscy ludzie są spadkobiercami światowego dziedzictwa. Aby poznać jego wspólne elementy, ustalono następujące zadania do wykonania przez uczestników projektu z UTW Białystok:
- Badanie szlaków dziedzictwa krajów partnerskich poprzez wyszukiwanie podobieństw materialnych i niematerialnych.
- Eksploracja miejsc dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego, by stać się świadkiem bogactwa ludzkości.
- Nauczenie uczestników projektu tradycyjnych pieśni ludowych i tańców własnego regionu i ewentualnie krajów partnerskich oraz ich prezentacja podczas międzynarodowych spotkań edukacyjnych.
- Poznanie tradycyjnych rytuałów i zwyczajów ludowych, w tym obrzędów weselnych oraz poszukiwanie ich pozostałości we współczesnych zwyczajach weselnych.
- Malowanie obrazów przedstawiających dziedzictwo kulturowe lub przyrodnicze oraz organizowanie lokalnych wystaw publicznych i podczas międzynarodowych spotkań edukacyjnych.
- Zorganizowanie konkursu fotograficznego na najlepsze zdjęcia z odwiedzonych miejsc oraz ich prezentacja na projektowych i lokalnych wydarzeniach kulturalnych.
- Stworzenie możliwości rozpowszechnienia informacji uzyskanych w ramach projektu i udostępniania opinii publicznej zdobytej wiedzy poprzez prowadzenie na bieżąco edukacyjnych stron CHEST oraz internetowej bazy dziedzictwa partnerstwa „CHEST”.
- Opracowanie artykułów (w większości w czasie pandemii) do książki w języku angielskim o wybranych szlakach dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego partnerstwa „CHEST” („Szlaki dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego partnerstwa CHEST” – zawiera artykuły opracowane przez uczestników z 4 organizacji partnerskich), oraz książki w języku polskim o dziedzictwie kulturowym i przyrodniczym głównie Polski, z elementami informacji o dziedzictwie krajów partnerów („Dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze to siła i skarb Europy (partnerstwo CHEST)”).
- Pisanie tekstów do ChestGazette, czyli publikacji w formie gazetek o poznawanych przez uczestników obiektach, obrzędach i zwyczajach całego partnerstwa. Zadanie to nie było zaplanowane we wniosku, a zostało zainicjowane w czasie pandemii, gdy byliśmy zamknięci w domach.
Wszystkie główne założenia projektu „CHEST” zostały zrealizowane. To efekt olbrzymiej pracy koordynatorów z wszystkich krajów oraz zaangażowania i kreatywności uczestników projektu.
CHESTers na spotkaniu międzynarodowym w Białowieży.
W działalności naszej organizacji w różny sposób poznawaliśmy zasoby kulturalne i przyrodnicze naszego regionu:
- na odbywających się cyklicznie seminariach stacjonarnych (przerwanych przez wybuch pandemii) przedstawialiśmy prezentacje multimedialne o polskich obrzędach ludowych, takich jak: choinka i św. Mikołaj, noc świętojańska, tradycje związane ze świętem zmarłych, itd.;
- w trakcie wyjazdów seminaryjnych oglądaliśmy wystawę stroików świątecznych w Mońkach, uczestniczyliśmy w Zapustach Radziłowskich, poznaliśmy obrzędowość bożonarodzeniową i wielkanocną, zwiedzaliśmy królewskie miasto Knyszyn i Monaster w Supraślu, wędrowaliśmy ścieżkami edukacyjnymi w Biebrzańskim Parku Narodowym oraz w Puszczy Knyszyńskiej;
- w okresie lockdownu dopełnieniem tych spotkań edukacyjnych były seminaria zdalne. Każdy uczestnik indywidualnie oglądał na polskiej stronie projektu „CHEST” przygotowane przez innych materiały (łącznie 17 prezentacji i filmów) i wypowiadał swoje opinie. Właśnie te prezentacje i filmy są najciekawsze i najlepiej opracowane;
- w związku z czasowym zawieszeniem działalności stacjonarnej projektu z powodu pandemii partner turecki zaproponował wydawanie gazetki projektowej ChestGazette. Teksty tworzyli wszyscy uczestnicy projektu i wysyłali je do Hakki Bilgena z GloboDev, który stworzył z nich almanach i przygotował w formie książki do wydrukowania. Razem partnerstwo opracowało 88 gazetek, z tego Polska 47. Najwięcej opracowała ich Jadwiga Barcewicz – seniorka z UTW Białystok;
- cztery powołane zespoły przygotowywały informacje o weselnym obrządku rzymsko-katolickim, prawosławnym, muzułmańskim i żydowskim, prezentujące różnorodność kulturową regionu Podlasia. Efektem tej działalności był opracowany w trakcie pandemii samodzielnie przez seniorów, scenariusz spektaklu. Na podstawie tego scenariusza przygotowaliśmy sztukę „Podlaskie wesele”. Podczas międzynarodowego spotkania projektu „CHEST” w Polsce spektakl ten został zaprezentowany naszym gościom zagranicznym i mieszkańcom Białegostoku.
Poza tym:
- uczyliśmy się języka angielskiego i polskich tańców ludowych;
- literacko uzdolnione koleżanki napisały piosenki o wspólnym dziedzictwie kulturowym. Jedna z nich „Zaproszenie na Podlasie” autorstwa Zofii Pytel-Król stała się piosenką projektową, śpiewaną przez nas na wszystkich imprezach wyjazdowych. Idee naszego projektu poetycko przedstawiła Krystyna Szewczyk w utworze „CHEST – kufer informacji o dziedzictwie kulturowym i przyrodniczym”.
Wszystkie poczynania naszych polskich seniorów były dokumentowane w formie zdjęć, filmów, protokołów publikowanych na stronie internetowej UTW Białystok, na Facebooku UTW Białystok i kanale YouTube „Projekt CHEST”.
Scenka ze spektaklu „Podlaskie wesele”
Bardzo cennym doświadczeniem były międzynarodowe edukacyjne spotkania w poszczególnych krajach partnerskich: Portugalii, Turcji i Litwie, a także goszczenie partnerów w Białymstoku.
Podczas spotkania w Polsce pokazaliśmy naszym partnerom wielokulturowe i przyrodnicze dziedzictwo Podlasia, w tym między innymi puszczę w Białowieży – dziedzictwo naturalne UNESCO, warsztaty tradycyjnego rzemiosła ludowego i spektakl „Podlaskie wesele i obrzędy weselne partnerów”.
Warsztaty robienia tradycyjnych, ludowych korali
Skrót „CHEST” w dosłownym tłumaczeniu to „SKRZYNIA”. Udało się nam ją symbolicznie zbudować i wypełnić szeroką i różnorodną wiedzą na temat naszego wspólnego dziedzictwa kulturowego i naturalnego, pozytywnymi emocjami i przekonaniem, że warto się spotykać i poznawać, bo to bardzo nas wzbogaca, rozwija, służy integracji i wzajemnemu zrozumieniu. A to jest wartość uniwersalna.
Seniorzy z Uniwersytetu Trzeciego Wieku, wraz z przyjaciółmi z Litwy, Turcji i Portugalii, wyprawili pełne tradycji wesele (zdjęcia)
| |